Geschiedenis van de Basset Hound

De Basset Hound is een vreemde weg gegaan, zoals uit zijn geschiedenis zal blijken. Het is een jachthond van Franse herkomst, met een Frans / Britse naam (het Franse woord "bas" betekent laag).

Over de herkomst van de Basset Hound lijkt er niet een éénduidig verhaal te zijn. Sommige deskundigen menen dat hij van oosterse herkomst is en denken dat zijn voorouders in de periode van de kruistochten uit Constantinopel naar Europa zijn meegebracht.

Het lijkt echter veel aannemelijker dat de Basset Hound afstamt van de Franse Basset d'Artois, die ruim 100 jaar geleden in Engeland terechtkwam en daar werd gekruist met verschillende rassen, met name de Beagle en de Bloedhond. Het is niet erg waarschijnlijk dat de laag op de benen staande Franse Basset al voor de 19e eeuw buiten Frankrijk wijd verspreid waren. De eerste Franse Bassets die in Engeland werden geïmporteerd (dat wil zeggen waarvan schriftelijke bewijzen zijn gevonden), waren twee honden genaamd Basset en Balle. Ze werden in 1867 door Lord Galway aangekocht. Vanaf die tijd werden er diverse fokprogramma's opgesteld. Dit liep bijna uit tot een niet gewenst resultaat. Het is de zeer bekwame fokker Millais geweest, die nieuw bloed invoerde door de kruising met de bloedhond. Het resultaat van deze kruising is de "huidige" Basset Hound.

Herkomst

Over zijn herkomst (oosterse of Franse), is men het misschien niet eens, maar één ding is zeker; in de 16e eeuw bestonden al Basset Houndachtige honden, getuigen deze gravure uit het werk van Jacques du Fouilloux uit 1661.

Rond 1900 werd er in Engeland regelmatig geshowd met de Basset Hound. Op een gegeven moment begon het showtype van de Basset Hound af te wijken van het jachttype, dat lichter en beweeglijker was. Jagers hadden vooral belangstelling voor het sportieve type, terwijl fokkers die speciaal showhonden fokten zich meer bezig hielden met de schoonheidsaspecten. Deze kloof mondde in 1911 uit in de oprichting van de Masters of Basset Hounds Association.

De fokkerij van de gebroeders Heseltine hield de Basset Hound ook na de Eerste Wereldoorlog in stand. Hun lijnen drukten gedurende een flink aantal jaren een duidelijke stempel op het gehele ras. De fokkerij maakte vervolgens in Engeland gedurende de Tweede Wereldoorlog een dieptepunt door. Na afloop van de oorlog was het aantal Basset Hounds sterk afgenomen. Miss Peggy Keevil was de enige die trachte het ras in stand te houden. Zij was genoodzaakt om Franse honden te importeren die voor dit doel geschikt waren. Zij vond drie goed gebouwde Bassets Artésien-Normand. De gedwongen kruisingen hadden bijna geen invloed op het type. Er werd gezegd dat zonder deze gewaagde stap, het ras in de naoorlogse periode groot gevaar zou hebben gelopen te verdwijnen.

In mei 1954 werd in Londen een nieuwe Basset Hound Club opgericht, o.a. met medewerking van Miss Keevil. Vanaf dat moment begon de fokkerij gestaag op te bloeien.

Heden

Met name in de jaren 80 en 90 is de Engelse Basset Hound een zeer populaire hond geweest. Dit kwam mede door het gegeven dat de unieke hond regelmatig op televisie te zien was bij een programma van de komiek André van Duin. Rond 2013 kwam André weer met de "Wijdbeens report Martin Gaus" en wederom met een Basset. Wel jammer was het gegeven dat er de indruk werd gewekt dat de Basset maar een "domme" hond zou zijn. Naast dit gegeven waren er regelmatig reclame uitingen met voornamelijk Basset puppies en niet voor niks... de puppies zien er wel erg schattig uit. Gelukkig is de populariteit, op enkele pieken na, bescheiden gebleven. Dit komt mede door de vrij hoge prijs en omdat erkende fokkers wel eerlijk zijn in het verstrekken van de benodigde informatie. Daarnaast zal een goede erkende fokker niet zomaar z'n pups toewijzen aan een nieuwe eigenaar.

Persoonlijk ben ik er wel blij mee dat in Nederland de vraag naar een Engelse Basset Hound redelijk bescheiden is. Een te grote vraag zou alleen maar de broodfok in de hand werken. Daarnaast is er dan ook nog het risico dat er teveel doorgefokt wordt met vooral medische problemen als gevolg. (Denk bijvoorbeeld aan de Labrador / Golden Retriever met vaak HD (heup) problemen.